CORONA IS EEN EXCUUS OM OVER DE RUG VAN DE ZORGHELDEN EEN DIGITALE DICTATUUR IN TE VOEREN

Weet u waarom ik het zo leuk vond om een podcast op te nemen met Michael Pilarczyk? Natuurlijk is hij een van de mensen die mij door het huiswerk maken in de jaren '90 heen heeft getrokken. De andere is Sylvana Simons, toen nog bij TMF. TV of radio aan, muziek met of zonder clip op de achtergrond en dan sommen maken en Duitse en Franse woordjes leren. Wat is het verschil tussen 'Ziel' en 'Zweck', van beide woorden is de letterlijke Nederlandse vertaling immers 'doel'? Het gaat om het onderscheid van de betekenis in de letterlijke en de overdrachtelijke zin. 'Das Ziel unsere Reise war Roem, der Zweck war an archaeologischen Ausgrabungen Teil zu nehmen' - let op de 'n' in het bijvoeglijk naamwoord, die mag niet ontbreken. Dat staat allemaal in het Lehrbuch 'Die neue Sprache der Mitte'. Het uurtje dat ervoor stond was ingeklemd tussen de krantenwijk en het avondeten. Daarna gaf ik mijn moeder een knuffel en sprong ik op de fiets naar de atletiekbaan in Epe (op dinsdag en donderdag). In de jaren '90 mocht ik in Apeldoorn het atheneum doen aan het Veluws College, nu Walterbosch geheten. Zo ken ik Michael. Pilarczyk was op een later moment echter radio-dj en maakte bij de aankondiging van het nummer 'It wasn't me' een observatie waarvan ik dacht: die ga ik later gebruiken. Nu is het moment eindelijk daar. Voor de jongere lezertjes: in de VS leeft een rap-meneer en die heeft een naam die zich vrij laat vertalen als 'de N*%ker'. Ik fatsoeneer de naam, anders gaan allerlei tere zieltjes meteen klagen en om censuur smeken, tegenwoordig zijn we weer zo braaf geworden dat zal slagen. En ook niet meteen met dat vingertje wijzen, het heerschap heeft klaarblijkelijk de licht promiscue levensstijl die zijn naam impliceert: hij die zonder zonden is, werpe de eerste steen. Het gaat hier namelijk over de in Jamaica geboren Shaggy. Hij heeft een buurman die vreemdging en daarbij werd betrapt door zijn eigenlijke grote liefde. In nood belt de buurman bij Shaggy aan: wat te doen? 'Ik was het niet, zeg dat gewoon'. 'Ja, maar ze betrapte me kissing on the sofa. Hoe praat ik dat nu weer recht?' 'Ik was het niet!' Zo is het nummer 'It wasn't me' geboren. Ergens in het jaar 2000 is het op de radio, als ik inmiddels in Amsterdam met stokjes tussen de oogleden een boek over bedrijfswiskunde aan het doorspitten ben. Pilarczyk is weer op de radio en hij is boos, op Shaggy. Waarom?

De rapper heeft een nieuw nummer opgenomen, een irritant dweperig liefdesliedje genaamd 'Angel'. Daarin zingt hij zijn geliefde toe: 'girl, you are my angel, my darling angel'. Dat is natuurlijk totaal ongeloofwaardig. Pilarczyk praat als dj de platen aan elkaar en stoort zich aan de ommekeer, terecht. Ik heb het exacte fragment willen terugvinden maar dat is na twee decennia geen sinecure. U zult het even moeten doen met de vertelling, tenzij een lezer die heel handig is met archieven het snel weet op te duikelen. Dat terzijde: iemand geeft zichzelf de genoemde artiestennaam, scoort een wereldhit die een on-Christelijke levensstijl als acceptabel neerzet en gaat dan een beetje zoetsappige liefdesliedjes lopen opnemen. Ja hallo! 'Je heet de N&*ker en dan ga je over zoete, eeuwige liefde beginnen?!'. Na een paar seconde morren zet Pilarczyk het nummer schoorvoetend in en klinkt het inderdaad in mijn studentenzolderkamer aan de Rooseveltlaan 13. 'You are my friend when I'm in need, lady'. Getekend: de N$)ker. Inderdaad zeer ongeloofwaardig: oordeelt u zelf.

Twintig jaar verder en ik mag onderstaande podcast met hem opnemen. Hij zit in de studio van een boerderij naast een Spaans gehucht, ik in een Haarlemse slaapkamer aan de kant van het huis die niet aan de weg ligt. Het is zondagochtend. Zelf maakte Michael de vergelijking niet, maar eigenlijk is Hugo de Jonge de hedendaagse Shaggy. Hij kan het mooi brengen, een verbaal sterk mens, zeker, maar als je iets kritischer kijkt is het coronabeleid net zo geloofwaardigheid als een braaf liefdesliedje van een rapper genaamd 'de N*)ker'. We moeten het 'doen voor de zorghelden', maar daar geloof ik geen biet van. Alle maatregelen hebben namelijk een effect dat maar marginaal nuttig is voor de zorg maar neveneffecten heeft die de zorg juist beschadigen. Dat verraadt dat het helemaal niet om de 'zorghelden' te doen is. Zo kun je een willekeurige arts of verpleger vragen, die mensen die op de werkvloer staan en weten waar het om gaat, als we het over 'IC-capacteit' hebben. En geloof het of niet, de IC-capaciteit is de afgelopen 18 maanden gedaald door mismanagement. Een heel volk is het afgeleerd om te knuffelen, voor de zorghelden, terwijl er intussen op precies die groep is bezuinigd?

Met name de monetaire maatregelen doen hem (Michael, niet Shaggy) de wenkbrauwen fronsen. Mij ook. Er is een 'Pandemic Emergency Purchasing Programme' (PEPP) van de Europese Centrale Bank (ECB). Daarbij wordt er twee duizend miljard aan geld geschapen. Dat moet de economie aanzwengelen. Het vers bijgedrukte geld gaat naar een lokale bank, bijvoorbeeld ABN Amro in Nederland of Deutsche Bank in Duitsland. Die lokale bank moet in ruil daarvoor een bestaand bezit zoals een oude lening overdragen aan de ECB, het is een zogeheten 'asset swap' of ruil. In plaats van dat bestaande bezit, heeft de lokale bank nu liquide middelen op de balans. Die zou die bank aan een ondernemer kunnen uitlenen, zodat de laatste een nieuwe investering kan doen: een bestelbusje van de bezorgdienst vervangen, de inventaris van het restaurant vernieuwen of wellicht nieuw gereedschap voor het bouwbedrijf. Die investeringen zorgen op zich al voor meer werkgelegenheid, omdat bijvoorbeeld de verbouwing van het restaurant manuren werk oplevert. Belangrijker is dat de nieuwe investering voor hogere werkgelegenheid zorgt (het bestelbusje heeft een extra chauffeur nodig) en daarmee meer inkomen en meer economische activiteit. Op deze manier help je de economie als die het moeilijk heeft door Corona. De naam 'PEPP' impliceert dat verband, het is zogenaamd een reactie op een pandemie. Als je daar niet in meegaat, ben je een wappie, maar het staat gewoon bij de persberichten van de ECB - die niet worden gelezen door mensen die anderen ervan beschuldigen het wappie te zijn.

Waar gaat al dat geld eigenlijk heen? Niet naar de zorg, daar zoeken ze het maar uit. Uit de balansen van banken kun je vrij makkelijk opmaken dat het bijgedrukte geld de samenleving nooit bereikt. Het PEPP is een totale mislukking en dat mag geen verrassing zijn want dat was de voorganger ook al. Het geld blijft hangen in de banken, maar ze mogen wel hun rommel dumpen. De ECB koopt namelijk ook verlieslatende bezittingen van particuliere banken, in Nederland van ABN AMRO en in Duitsland van Deutsche Bank. Dat wordt verkocht als een handeling die inderdaad wat agressief of excessief aandoet maar ja, er is Corona, dus slik alles maar want we doen het voor de zorghelden.

Wie echter een beetje oplet, ziet dat het besluit om dit te doen al in september 2019 is genomen: voor Corona dus. Centrale banken wilden toen de steun via het opkoopprogramma afbouwen, want economisch gezien verstandig is. Je kunt niet altijd kunstmatig blijven stimuleren. Alleen die aankondiging al zorgde voor een nieuwe mini-kredietcrisis, hoe vervelend. De banken zijn nog helemaal niet gezond na de vorige kredietcrisis. Daarom zijn ze zo verslaafd geraakt aan gratis geld van de ECB dat alleen al hinten naar een einde daarvan het begin was van een nieuwe crisis. Deze episode in de monetaire geschiedenis heet de 'Repo Market Crisis' van september 2019 en niemand denkt daar nog aan. Immers, iedereen maakt zich zorgen om de gezondheid en de praktische gevolgen van de Corona-beperkingen. Kunnen we volgend jaar nog wel naar de camping of de kroeg? Erg belangrijk natuurlijk, maar dat gevoel van urgentie zorgt er wel voor dat andere ontwikkelingen worden gemist.

De centrale banken, vooral de ECB, schrokken van het effect van het loslaten van het stimuleren met monetair beleid. Daarom kondigden ze meteen aan dat ze niet zouden matigen, de geldprinters gingen door met ratelen. Op het hoogtepunt van de Repo Market Crisis deed de ECB iets vrij extreems: op 12 september 2019 kwam er inderdaad de aankondiging dat er met bijgedrukt geld zelfs verlieslatende rommel van particuliere banken zou worden gekocht. Ik heb dit bij meerdere gelegenheden genoemd en de zwijmelende volgers van Rutte en De Jonge zetten je dan weg als een halve nazi of idioot, maar het staat gewoon op de website. Met deze handeling zou de ECB echter wel die banken redden, want als je met eigen geld iets koopt van een ander dat waardeloos is, dan geef je die ander eigenlijk gratis geld. Alleen kan een centrale bank dat helemaal niet zomaar doen. Het geld dat de ECB bijdrukt, de euro, zit in de zakken van gewone mensen en staat op hun rekening. Als je dat gaat verwateren om banken te redden, dan laat je zelfs de zorghelden bloeden voor de fouten van de risicovolle bankier. Hoe ga je dat nou verkopen? Toen kwam er een godsgeschenk, namelijk Corona. Het plan dat er toch al lag (het opkopen van waardeloze rommel van banken en daarmee werkenden beschadigen, ook verplegers) kreeg een verwijzing naar het virus ('pandemic') en zo werd het voor iedereen acceptabel. Ik vind het verbazingwekkend hoe makkelijk een heel continent zich laat beroven met een virus als excuus.

Ik spreek regelmatig mensen in de zorg: afgelopen vrijdag voor het laatst nog een longarts. Al jaren noemen zij en haar collega's de problemen op de longafdeling. In 2017 wilde Rutte bezuinigen, ziekenhuizen moesten net als de makelaar maar eens winst gaan maken. Winst maak je met cardiologie. Als er iemand met een hartprobleem binnenkomt, zijn er allerlei winstgevende handelingen te verrichten: dotteren, vaten wijder maken, een cocktail van medicijnen er overheen: daar zit geld in. Op de longafdeling heb je die mogelijkheden niet, dus daar sloegen de bezuinigingen maar neer. In Medisch Contact van 3 oktober 2019, voor Corona, lezen we het artikel 'Water staat de longarts aan de lippen', waarin wordt geklaagd over de bezuinigingen. 'Nergens wordt er zoveel gestorven als op de longafdeling', horen we een 'zorgheld' in dat artikel zeggen. Nu is er Corona en interessant genoeg gaat er niet meer geld naar de zorg. Er wordt twee duizend miljard bijgedrukt vanwege een pandemie, die de zorghelden beschadigt, maar de zorg zelf krijgt niks. Sterker nog, de bezuinigingen die Rutte losliet op de zorg worden niet eens gepauzeerd, laat staan teruggedraaid. Een andere IC-arts sprak me vorige maand aan en liet weten vanwege de financiële situatie iemand te moeten ontslaan, terwijl de IC-capaciteit de rechtvaardiging is voor de draconische maatregelen. Daar komen je complottheorieën vandaan. Rutte en De Jonge doen voor Corona allemaal dingen die schadelijk zijn voor de zorg, dat laat zien waar hun hart ligt. Dan volgen er vrijheidsbeperkende maatregelen die de zorg helemaal niet helpen. Vervolgens kan niemand zich voorstellen dat dat gedaan wordt 'voor de zorgheld', aangezien die vlak voor de pandemie nog een roggel in het gezicht kreeg. Daar doet het kabinet het niet voor, waarom dan wel? Als Rutte en De Jonge alles doen wat ze nu doen, en ze zouden alle verplegers een loonsverhoging geven voor het geleverde offer, dan zouden ze misschien geloofwaardig zijn. Het feit dat ze die verpleger alleen maar verder uitknijpen is de enige oorzaak van het speculeren en daarmee de alternatieve theorieën.

Waar gaat het bijgedrukte geld eigenlijk heen? Niet naar de ondernemers, die zijn sinds de vorige crisis geconfronteerd met strengere leennormen. Heel logisch op zich, alleen zit je nu wel met de vervelende situatie dat je een kredietcrisis oplost met meer krediet. Voor Corona werkte dat ook al niet. Al het door de ECB bijgedrukte geld van voor Corona is voor 97 procent bij de banken blijven hangen, slechts 3 procent ging naar mensen die wel mochten lenen. Wie dat zijn? Met name de vastgoedspeculanten. De bekende vastgoedprins Bernhard Jr zag zijn balanstotaal met meer dan honderd miljoen toenemen. Met dat geld melkt hij pandjes uit waar ook zorghelden in wonen, die werken zich te pletter zodat hij rijk wordt. Dankzij de lage rente betaalt hij slechts twee miljoen euro extra rente over de aankoop van uitmelkpanden ter waarde van 80 miljoen, terwijl zijn huurrendement met gemak tien procent is. Zodoende verdient hij mede dankzij Corona niet minder dan twintig miljoen per jaar (!) en nog is hij te bescheten een artiest een fooi te geven voor een optreden bij de Formule 1. Van de twee duizend miljard die is bijgedrukt ging er honderd miljoen naar de vastgoedprins, de grootste ontvanger in de EU is echter iemand die al de rijkste man van Europa was: Bernard Arnault van LMVH. Zijn vermogen steeg 90 miljard euro in waarde, in een jaar, door toegenomen liquiditeit bij beleggers. Ze betalen gewoon meer voor hetzelfde aandeel, fijn als je daar al inzat. Dat is ook de pest voor jonge verplegers, met geld maak je geld. Door de hoge vastgoedprijzen willen en mogen banken alleen een hypotheek geven aan mensen met onderpand, maar dat heeft een verpleger niet. De hypotheek gaat daarom naar beleggers en asset managers die een reeds bestaande vastgoedportefeuille als onderpand in kunnen brengen. Dat brengt meer vraag met zich mee en daarmee hogere vastgoedprijzen. Vorige maand gingen de huizenprijzen jaar op jaar met zeventien procent (!) omhoog, een verpleger kan zo nooit aan een leven beginnen, want die krijgt met een stagnerend salaris onmogelijk een hypotheek. Hun salaris gaat niet omhoog vanwege Corona, maar Corona is wel een excuus om de inflatie aan te wakkeren, waardoor verplegers er dankzij Corona op moeten inleveren. Zodoende blijven ze noodgedwongen in een illegaal verkamerde huurwoning hangen en betalen ze ziekelijke hoge woekerhuur aan de parasitaire Hoogheid met bril, die wel profiteert van de Coronasteun.

Als u die laatste zin leest, dan krijgt u wellicht de indruk dat ik ook voor Corona al voorstander was van de Franse traditie met betrekking tot staatkundige vernieuwing. Dat is maar deels waar. Als journalist is het de bedoeling dat je de samenleving ingaat, praten met mensen, rapporteren wat er gebeurt. Feit is dat, sinds de ECB rommelkredieten op vastgoed opkoopt en banken nu enkel nu speculatieve hypotheken verstrekken, de wooncrisis ernstig is verslechterd. Verplegers die nu gewoon een klein beetje leuk willen wonen, veel vragen ze niet voor het harde werk, zitten met een constante stress om hun woonlasten. Dat verpest het plezier in hun werk en hun leven. En dan lopen ze weg. De 'zorghelden' vragen om een redelijke woning, niet om een Corona-app bij het pissen. Wie dat laatste propageert vanwege de pandemie en het eerste negeert, heeft nooit een verpleger gesproken die daadwerkelijk met de voeten in de klei staat. Verplegers vragen om een dragelijke verhouding tussen werk, privé en financiële zekerheid, niet om het afschaffen van de grondwet. Terwijl de noden van de zorgheld worden genegeerd en zelfs verergerd, worden er wel allerlei idiote dingen gedaan waar diezelfde zorgheld alleen maar last van heeft. Dat maakt me wat narrig, omdat ik zie dat het dat ook bij de zorgheld doet.

We zouden de situatie als volgt kunnen samenvatten. Stel dat we een enorme balzaal hebben, waarin iedereen uit de samenleving een drankje drinkt: men is op volgorde van inkomen en rijkdom gesorteerd. Helemaal links staat een verpleegster, helemaal rechts Bernard Arnault en de vastgoedprins. De breekt Crisis uit! Ergens is er dorst, het is niet precies duidelijk waar. Er is enigszins sprake van paniek, door Crisis. Daarom springt er een basisschoolleraar met rare schoentjes het podium op. Hij pakt de brandslang en spuit de hele zaal onder, iedereen krijgt natte kleren maar zo valt er links en rechts wel wat water in de glazen. Na drie minuten kijkt iedereen de man met de schoentjes verbouwereerd aan. Hij legt dan uit dat hij het voor de zorgheld deed, die helemaal links staat. Immers, als er iemand ziek wordt door een gebrek aan vocht mag zij het oplossen. Wat hij deed ziet er wat extreem uit, maar het natte pak nemen de meeste mensen voor lief, het was immers een offer voor de zorgheld wiens capaciteit niet overbelast mag raken door Crisis. Op aangeven van de gekke schoentjes klapt iedereen voor haar. Ze glimlacht blozend, en hoopt dat ze door dit gekke incident iets meer aandacht krijgt: ook voor Crisis liep ze al op haar laatste benen, er was net een collega wegbezuinigd en daarom gaan er mensen massaal dood op haar afdeling. Ze trekt de stoute schoenen aan en wil dat verhaal vertellen op het podium, het lijkt haar dat ze dat nu wel even mag. De basisschoolleraar wil echter weer feesten en duwt haar van het podium af. Daarna gaat het drinken enigszins verder, want het natte pak is voor iedereen hinderlijk. Een financieel journalist in de zaal valt het op de dat de prins en Arnauld niet alleen een regenton, maar ook een enorm spatscherm bij zich hadden. Zonder natte kleren hebben ze een groot deel van het water opgevangen, blijkt later. Voor de rest heeft iedereen een beetje water maar vooral natte kleren. De zorgheld heeft echter bij binnenkomst niet eens glas gekregen. Hoe hard de mensen ook voor haar klappen, ook voor Crisis was er niemand die eraan dacht haar een drankje aan te bieden als dank voor haar harde werk. Iedereen zat zich bij de rijke mensen in te likken. Omdat de verpleegster nu dorst heeft, wil ze wat drinken. Ondanks de spuitpartij van de man met de gekke schoentjes is er voor haar geen water. Een makelaar met halfnat pak en de diepgang van de betere VVD'er komt naast haar staan. 'Zeg meisje, je snapt toch wat marktwerking is? Als je wat wil betaal je de marktprijs'. Noodgedwongen vraagt ze een glaasje water aan de vastgoedprins met bril. Die noemt een prijs, die zeventien procent boven die van vorig jaar lag, het is nu eenmaal Crisis en dan gaan we lekker rijk worden met woekeren. De aanwezige journalist schrijft een stuk waarin hij de redelijkheid hiervan in twijfel trekt. Als de verpleegster zo belangrijk is, en Crisis treft vooral haar, waarom beginnen we het beleid dan niet met haar als uitgangspunt? Laat haar noemen waar de eerste knelpunten zitten, vanuit haar werk bekeken. Dat zou echter betekenen dat de man met de gekke schoentjes zijn fout moet toegeven, dus gaat hij door in zijn oude gedrag. Hij stelt een app in, die bepaalt wie er mag drinken en wie niet. Het was een accountantskantoor die dit een half jaar geleden al voorstelde. Zonder onderbouwing laat hij het plan al die tijd op de plank liggen, nu komt hij er ineens mee. Iedereen vindt het redelijk. 'Samen bestrijden we Crisis, voor de zorgheld', scanderen ze, terwijl ze hun vrijheden inleveren omdat ze denken dat dat effect heeft op hun gezondheid. De journalist wordt weggezet als nazi en de baas van de gekke schoentjes neemt contact op met social media-bedrijven, om te voorkomen dat de journalist in zijn verhalen over zorg teveel naar de verpleegster luistert. Crisis zouden we immers met een app bestrijden, niet met een glaasje water voor de verpleegster. Na een tijd is ze er klaar mee en loopt ze weg. Als er nu iemand ziek wordt, is er geen zorg! Gekke Schoentjes heeft net het idiote beeld verkocht dat vrijheden inleveren helpt voor je gezondheid. De meerderheid ging met hem mee, tegen de wens van de zorgheld om wie het allemaal te doen was in. Het enige wat de meute nu kan doen is nog meer vrijheden inleveren en draconische monetaire maatregelen accepteren, zoals elke tien minuten een douche met de brandslang. In de hoek staan de miljardair en de vastgoedprins, die lachen zich een breuk. Die gekkigheid echt snappen doen ze niet maar ze worden er rijk van, dus laten ze het lekker.

Deze parabel wordt gerechtvaardigd door de realiteit, omdat alle gekkigheid niet heeft geleid tot meer zorg. Door de genoemde omstandigheden, het gevolg van Corona, verlaten verplegers de zorg en hebben we deze herfst juist minder IC-bedden. Ik zelf zou, blijvend in de parabel, het gedrag van Gekke Schoentjes acceptabel vinden als het een marginaal gunstig effect zou hebben voor de verpleegster, ook bij forse neveneffecten. Dus stel dat je beleid voert, waardoor de vastgoedprins ook twintig miljoen per jaar verdient (het is nu eenmaal crisis, dus het koninklijk huis slaat aan het woekeren) maar de verpleegster krijgt er wel tweehonderd euro per maand bij. Er is door de paniek geen andere mogelijkheid dan het accepteren van het eerste neveneffect, maar de uitstroom uit de zorg wordt nu wel aangepakt door het tweede aspect. In dit hypothetische geval zouden we het nadeel van de economische inefficiëntie kunnen rechtvaardigen met het positieve effect. Anders gezegd: als we de hele zaal natspuiten, waardoor iedereen een nat pak heeft, maar de verpleegster heeft nu wel een beetje water in haar glas, dan kunnen we een discussie voeren over de proportionaliteit van het nadeel met betrekking tot de noodzaak. Laten we dat even het redelijke scenario noemen.

Stel echter dat het er geen positief effect is voor de verpleger en haar sector, waardoor de maatregel die wordt gepresenteerd alleen maar in het neveneffect resulteert. De verpleegster krijgt er niks bij, ze wordt ook niet armer, alleen gaat er toevallig wel heel veel geld naar iemand anders. Dan zouden we kunnen stellen dat het gevoerde beleid niet het gewenste effect heeft gehad, we evalueren en doen het anders. Tijdens een noodsituatie kun je inderdaad even een fout maken. Zodra je daar achterkomt, stuur je bij. Nederland zit echter in het krankzinnige derde scenario. Het neveneffect is er (meer geld voor vermogende vastgoedbezitters) maar dat moeten we accepteren, het is nu eenmaal Crisis. We doen het samen! Met betrekking tot de zorgcapaciteit is er geen positief of neutraal effect, maar een negatief effect waar te nemen. Dan is elke proportionaliteit, elke rechtvaardiging weg. Nooit is het idee geopperd om eens naar de hardwerkende verpleegster te luisteren, vanwege haar belangen (de zorgcapaciteit) moet zij inleveren terwijl anderen cashen. Het is een mogelijkheid geweest om elke verpleger een ton te geven, en zo het vak aantrekkelijker te maken. Ik heb dit in Den Haag tegen mensen aangehouden, dat zou te veel geld kosten. Nou ok, maar zullen we dan op zijn minst er voor zorgen dat de verplegers er niet op achteruit gaan? Ze klagen al jaren, terecht ook. Zelfs dat was teveel moeite. De minister die zo knetterhard faalt dat hij verplegers wegjaagt en Nederland tijdens een pandemie opzadelt met een gekrompen zorgcapaciteit, stelt nu voor om mobiele toiletten op terrassen te plaatsen. We praten over het tonen van een digitaal, Europees identificatimiddel (dat al voor Corona is voorgesteld) aan de beveiliger van de snackbar voordat de satékroket het vet in mag. Net als het verbieden van de Damloop wegens volksgezondheid terwijl de Formule 1 (met vastgoedprins) wel door mag gaan omdat Corona alleen aan het einde van de maand besmettelijk is als je niet it (?!), neigen al deze maatregelen naar totale waanzin. Je wordt niet veiliger en gezonder als je je vrijheid opoffert, dat is een afweging die enkel eindigt in een dictatuur.

Vergeet ook niet de Gekke Schoentjes met de grote doormodderaar in een kabinetje zit. Toen Pieter Omtzigt in geuren en kleuren kon vertellen hoe vreselijk de toeslagenaffaire aan het ontsporen was, heeft Rutte het doelbewust laten dooretteren. Hij had al veel eerder in kunnen grijpen, maar dan was zijn kabinet ver voor de verkiezingen geklapt en zat hij nu niet op het pluche. De huisuitzettingen en het afpakken van kinderen van ouders die ten onrechte als fraudeur zijn weggezet, heeft bij bewust door laten gaan om te voorkomen dat hij vroegtijd zijn blunder moest toegeven. Zelfs toen bleek dat mensen in verband met de toeslagenaffaire zelfmoord pleegden, ging hij door met dit gedrag. Dat is Rutte, de Assad van de polder. Je mag met geweld de kinderen van onschuldige mensen afpakken totdat er een paar zelfmoord plegen, als dat er voor zorgt dat jij het pluche niet hoeft te verlaten. De Jonge is de man die als minister van Volksgezondheid doorging met bezuinigen op zorg, tijdens een pandemie, waardoor de IC-capaciteit onder zijn ministerschap is AFGENOMEN. Alle vrijheidsbeperkende maatregelen, alle monetaire ombuigingen, het heeft onze grondrechten beschadigd en specifieke vastgoedtypes astronomisch rijk gemaakt maar het op zijn minst op peil houden van de IC-capaciteit is al mislukt. En nu zijn het deze Rutte en De Jonge die doorgaan met het slopen van de zorg, die stellen dat ik mij moet identificeren als ik na het drinken van een speciaalbietje op het terras een plasje wil plegen of een kroketje wil eten want dat zou mijn gezondheid helpen, die app. Niet het luisteren naar de zorgheld om wie alles is te doen heeft het primaat, nee, een vrijheidsbeperkende app waarvan de ontwikkeling ondanks de toegeschreven heilzame werking maanden heeft stilgelegen zal ons helpen. Je bent een baviaan als je hierin gelooft.

Wij zitten in de Hugoval, waar we enkel uitkomen als Hugo weer voor de klas gaat staan: aap, noot, Mies, u kent het werk. Prachtig werk, nobel werk, beter dan minister van Volksgezondheid zijn, als je daar in achttien maanden erin bent geslaagd de zorgcapaciteit tijdens een pandemie af te schalen. De Hugoval is een vicieuze cirkel, waarbij vrijheid en zorgcapaciteit elkaar beschadigen tot we geen van beide meer hebben. Ondanks de pandemie gaan de bezuinigingen op zorg door, de schade zal de komende maanden ook zichtbaar zijn. In plaats van luisteren naar de verpleegster, gaan we haar belangen juist ook beschadigen, met de zorgcrisis als excuus. Volgens de Jonge is het opschorten van grondwettelijke rechten de oplossing, niet het investeren in de zorg die je juist wilde ontlasten. Niet kijken naar de lage koopkracht van de verpleger, nee, dwing ze om zich te identificeren als ze na het werk een biertje op het terras doen en even willen plassen of de handen wassen. Terwijl De Jonge en Rutte doelbewust de zorg slopen, voeren ze deze schijnveiligheid in, met de gebrekkige zorg als excuus. Dat afbreken van de zorg zal grotere capaciteitsproblemen veroorzaken, waardoor de coronamaatregelen weer verder worden aangescherpt. Straks mag de zorgheld niet meer zomaar sporten, bijvoorbeeld. Omdat de bezuinigingen doorgaan, eindigt het capaciteitsprobleem in de zorg niet en dat is een constant excuus voor meer digitale repressie. Je mag wel praten over digitaal bespioneren, wie over de lage (en dalende!) koopkracht van de verpleger begint (het ging toch om zorg) is tegenwoordig de aso.

Daarover ging mijn podcast met Michael. Dit zou een inleidende alinea zijn van een paar honderd woorden, het is ontspoord in een iets langere rant. Goed, luister hier naar die podcast, vind u hem leuk, doe dan een duimpje omhoog. Wilt u mijn werk steunen, kijk op BackMe.org. Het begint bij twee euro. Zo goed en zo kwaad als het gaat houd ik de ontwikkelingen in de gaten en breng ik u op de hoogte. Als we Rutte en De Jonge de zorg als excuus voor beperking van vrijheid laten misbruiken, hebben we straks zorg noch vrijheid over. Sommige Hugo-apologeten zullen dan zeggen dat niet iedereen hem kan vervangen, goede bestuurders zijn schaars. Die mensen hebben het mis. Bestuurders die niet falen zijn schaars, dat is iets anders, en De Jonge hoort niet bij de groep. Je kunt beter geen minister van Volksgezondheid hebben, dan een minister die verplegend personeel wegjaagt en en passant je grondwet afbreekt for no good reason. En wie zou er dan op die stoel moeten zitten volgens Arno? Simpel, de verpleegster uit de parabel, of een dokter.