DE MACHTSGEILHEID VAN RUTTE EN HOEKSTRA ZAL NEDERLAND DUUR KOMEN TE STAAN

In tijden van crisis loop je als een schaap achter de leider aan. Maar is dat wel zo slim? Feit is dat Nederland binnenkort aanzienlijke bedragen mag overboeken naar Zuid-Europa. Rutte en Hoekstra doen nu wel tof, een beetje ‘de poot stijfhouden’, maar door het verschijnsel van Ruttes Roulette (RR) kan dat helemaal niet. RR komt erop neer dat je het een doet, het tegenovergestelde zegt en dan maar hopen dat het niet uitkomt. Het principe werkt praktisch als volgt. Nederlanders hebben helemaal geen zin om tientallen miljarden aan belastinggeld af te dragen aan bijvoorbeeld Italië, als daar weer eens een bank omvalt. Het verkiezingsprogramma van de VVD speelt daar dan ook op in.

Uiteindelijk wint de VVD de verkiezingen en het regeerakkoord noemt dan ook dat Europa geen schuldengemeenschap mag worden. Pagina 50 heeft het ook expliciet over het redden van banken via het zogeheten Europese Single Resolution Fund (SRF) en het Europese Deposito Garantie Stelsel (EDIS).

Het Europees parlement (EP) heeft andere plannen. Het is voorstander van een Europees fonds dat op centraal niveau banken gaat redden. Het SRF zou in eerste instantie door banken zelf van middelen worden voorzien om een volgende crisis op te lossen. Het EP roept regeringen echter op het SRF bij te staan met belastinggeld, als dat nodig is. Dat zou echter haaks op het regeerakkoord staan. Het principe ‘RR’ houdt in dat Rutte en Hoekstra gewoon toegeven maar in Nederland ontkennen dat ze dat hebben gedaan. Puur liegen dus, om een baantje zeker te stellen. In Nederland worden de verkiezingen gewonnen met inspelen op eurosceptische sentimenten. In Brussel wordt de stoel warmgehouden voor een volgende functie, want Rutte en Hoekstra zijn toch altijd zo lekker constructief, op Europees niveau.

Op 29 juni 2018 gaan Rutte en Hoekstra akkoord met een ‘common backstop’ voor het SRF. ‘Common’ betekent in deze dat alle regeringen van de eurozone meedoen. Hier wordt het regeerakkoord dus geschonden en Hoekstra blokkeert elk debat daarover. Officiëel gaat er ‘geen belastinggeld naar het SRF’, alleen wel onder de voorwaarde dat er geen crisis komt die zo heftig is dat er niet genoeg in dat SRF zit: dan mogen de lidstaten betalen. Zo makkelijk gaat dat, weer eens een verkiezingsbelofte breken.

Het SRF zou gevuld moeten worden door de banken, er zit nu 33 miljard euro in het fonds. Om banken te redden tijdens een stevige crisis is er echter veel, veel meer nodig, eerder het honderdvoudige. Elke schade boven de 33 miljard euro die banken ondervinden, zal mede gedekt moeten worden door Nederland. Er is nergens een maximum afgesproken.

Op 4 december 2019, vlak voor de Coronacrisis, heeft Hoekstra nog een vergadering met zijn Europese collega’s. Daarin spreken ze over EDIS en SRF en er wordt juridische documentatie opgesteld.

Er wordt afgesproken dat de staatssteun bij failliete banken uiteindelijk wel terug moet komen, 'op middellange termijn'. Hoekstra verzet zich duidelijk niet. Als het fout gaat, betaalt Nederland mee. Nu maar hopen dat er op korte termijn geen crisis uitbreekt, want dan worden Hoekstra en Rutte aangesproken op hun in Brussel gedane beloftes. Dat de Europese collega's van Rutte en Hoekstra boos zijn is goed te begrijpen. Bij elke eerdere gelegenheid waren de twee zo mak als schapen: natuurlijk betaalt Nederland wel mee, we tekenen gewoon bij het kruisje. Nu moet er dan geleverd worden.

Door de leugens van Rutte en Hoekstra zitten we al te diep in het SRF om ons nog te verzetten. Hoe pijnlijk ook, Nederland kan zich er niet meer onder uitwurmen. Daarom, het zijn dure baantjes, die van Rutte en Hoekstra.

Elk fatsoenlijk debat over de euro en de overlevingskansen bij een volgende crisis zijn stelselmatig gesaboteerd. Intussen hield Rutte zijn volk rustig met zijn roulette: hij zou de pinpas van Nederland niet weggeven maar dat heeft hij wel degelijk gedaan. Daarover sprak ik 77 minuten lang met Sven Hulleman: veel kijkplezier.