EEN BEETJE MEER RESPECT GRAAG VOOR EUROPEES MINISTER VAN MIGRATIE ERDOGAN, DE MACHTIGSTE MAN VAN DE EU

You can't have your cake and eat it too. Stel, je bent straal bezopen en daardoor weerloos. Je loopt toch een nachtclub binnen, waar je in de problemen geraakt. De Turkse uitsmijter, ene Recep met een dikke snor, redt de situatie met kordaat optreden en lacht daarbij ook nog vriendelijk naar je. Bij het naar huis gaan geef je Recep geen fooi. Je spreekt hem wel aan op zijn gedrag. Niet alleen heeft hij een plastic rietje in zijn flesje water waar hij uit lurkt tijdens het bewaken van de deur, wat niet klimaatneutraal is, hij heeft ook nog eens een servetje op de grond gegooid toen hij na het nuttigen van een lahmacun zijn mond wilde afvegen. Natuurlijk had hij dat servetje netjes in de daarvoor bestemde milieuvriendelijke container kunnen gooien. Alleen werd Recep met spoed naar binnen geroepen, vanwege de noodsituatie waar een zekere dronkelap zich in wist te manoeuvreren. Daarna was Recep dat servetje vergeten. Daar spreek je Recep stevig op aan, tot groot vermaak van het al clubpubliek dat voor de deur staat. Het vult hem met een naar gevoel, door het ontbreken van enige dank. Een paar weken later heb je Recep alleen wel weer nodig, onder soortgelijke omstandigheden nog eens, in dezelfde club waar je wonderwel toch naar binnen mocht stiefelen. Tot verbazing van niemand laat Recep je dan vallen als een baksteen. Links en rechts hoor je dat hij je misschien toch wil helpen, een flinke zak met geld heelt vast en zeker een hoop wonden. Zomaar helpen doet hij niet meer. Via een vriend van Recep verneem je dat hij verbolgen is over de nachtelijke reprimande, hoe onverwacht. Je hebt feitelijk je veiligheid en daarmee je lot in zijn handen gelegd, dan is een grote mond never nooit meer gepast. Dat heeft Recep van zijn moeder geleerd. Je bent het niet eens met die visie, maar eigenlijk kun je Recep daarin niet tegenspreken als je compleet afhankelijk van hem bent. Wie door eigen keuzes in die positie verkeert, moet eigenlijk gewoon zijn bek houden, zouden we het minder poëtisch kunnen samenvatten.

Dan de politieke realiteit van 2021. De leden van de EU hebben een paar decennia terug het Schengenverdrag ondertekend. Dat regelt dat er geen binnengrenzen meer zijn. Het verdrag kent een kopje 'korte termijn', waar al die heftige bepalingen in zijn opgesomd. In het deel 'lange termijn' staat te lezen dat 'ten gevolge van' die eerdere heftige bepalingen er dingen te gebeuren staan, vooral met betrekking tot migratie en criminaliteitsverspreiding. Op borrels van GroenLinks en ideologisch verwante politieke partijen als D66 en VVD is het heel hip en stoer en modern om laatdunkend te doen over grenzen. 'CO2 denkt toch ook niet in natiestaten', 'waarom hebben laagopgeleiden eigenlijk stemrecht', 'de meeste lekkere glutenvrije hapjes op onze borrel komen van buiten het stomme, kleine Nederland', 'kleine kikkerlandjes als Duitsland en Frankrijk zijn alleen samen sterk genoeg tegen de invasie door Poetin', 'een land met alleen maar witte mensen is ook maar saai', 'voor transgenders of color zouden er nergens grenzen mogen bestaan' en dergelijk feitenvrij gereutel over 'klimaat' en 'racisme' en 'Europa'. Maar grenzen zijn wel degelijk van belang. Als een reeks landen de binnengrenzen weghaalt, dan is het land aan de rand van het collectief de grens met rest van de wereld. Die krijgt alle verantwoordelijkheid te dragen. Het Schengenverdrag is een rare tekst: het legt die verantwoordelijk bij de landen aan de randen van het collectief neer, maar regelt niets over steun aan die landen. Daar moet dan een keer 'over gesproken' worden, 'op lange termijn' (zoek zelf artikelen 17, 18 en 19 op als u het niet gelooft). Het voordeel voor progressievelingen: als er rottigheid ontstaat aan die gemeenschappelijke buitengrenzen, dan is het een paar duizend kilometer voorbij de plek waar Nederlanders en hun gebrek aan realiteitszin wonen. Er is een enkele plek waar Griekenland (en daarmee de Schengenzone) over land grenst aan Turkije en dat is bij de stad Edirne. Iedereen die vanuit Azië een Europees land wil bereiken, moet door dit kleine stukje niemandsland. Natuurlijk zullen de migratieproblemen precies hier zich ophopen, met criminelen, terroristen en zedendelinquenten die zomaar doorlopen terwijl niet zelden echte vluchtelingen die je zeker wil helpen, zoals de Yezidi, verdrinken, al dan niet met kinderen. Dat gebeurt echter op precies 2.493 kilometer afstand van de golfclub in Aerdenhout, waar Neelie Kroes en andere kopstukken van VVD en GroenLinks genieten van de vruchten van andermans arbeid. Achter een hoge heg, lekker Champagne slurpen en moraliseren maar. Om zich populair te maken bij de eigen kiezer laten ze soms een kritisch kirrend geluidje horen ('streng maar rechtvaardig' etc.) maar in wezen bepleiten ze het chaosmodel. Omdat deze kortzichtige, hedonistische kosmopolieten zichzelf buiten de realiteit van gewone mensen hebben geplaatst, ervaren ze letterlijk niets van de ellende ten westen van Edirne (een ruim begrip). Die plek is zo ver weg, dat je met enige moeite jezelf kunt afsluiten van de ellende. Alleen is die ellende er wel. Griekenland mag de migratieproblematiek van een heel continent oplossen, terwijl de andere 'Europese broeders' Griekenland in haar sop laten gaarkoken. 'Geen cent meer naar Griekenland', sprak een VVD'er eens om de verkiezingen nipt te winnen. Die situatie geeft het land aan de andere kant van de grens van Nederland (die ligt niet bij Lopik waar de Rijn Nederland binnenkomt maar bij Edirne) enorm veel macht en dat land heet Turkije. Schrijver Douglas Murray verwoordt het mooi. Hij noemt het 'gun-to-the-head diplomacy'. Terwijl de Bruls-achtigen nog een garnalenkroket in de zuidelijke wijnzee gooien, heeft Erdogan Griekenland en daarmee de Schengenzone bij de ballen. Erdogan zet de grenzen open, dan bezwijkt Griekenland en heb je een nieuwe migratiecrisis. Die zal de zittende Europese regeringen de kop kosten en daarom heeft hij in figuurlijke zin een pistool tegen het hoofd van Rutte en Merkel gezet. Wat vervelend, nu komt de ellende waar we ons voor wilden afsluiten toch dichterbij, in de vorm van koud staal tegen je slaap met daarachter een trillende snor en wat boos Turks gemompel. Erdogan is onze uitsmijter en tegen een uitsmijter heb je nooit een grote bek, of je moet maar voor jezelf leren zorgen. Wat mij betreft zijn er twee opties. De Europese landen breken de EU op en bewaken hun eigen grenzen weer, waardoor Griekenland niet langer de poort tot het UWV-loket in Amsterdam Bos en Lommer is. Dan zal de chaos bij Edirne ophouden en werkt Nederland asielaanvragen van echte vluchtelingen af via ambassades, sneller ook, zodat de onterechte vluchtelingen het systeem niet langer verstoppen en de echte vluchtelingen eerder de steun krijgen waar ze recht op hebben. De andere optie is dat Rutte-achtigen hun hoofd uit hun golftas halen en zich realiseren dat een EU met gedeelde verantwoordelijkheden ook gedeelde verplichtingen impliceert. Als Griekenland de middelen vraagt om migratie ordentelijk te regelen, geef dat land die middelen dan ook. Rutte moet dan stoppen met liegen en eerlijk zijn en zeggen waar het op staat: een succesvolle EU vergt offers (niet erg waarschijnlijk inderdaad). In beide gevallen is uitmijter Erdogan zijn speeltje kwijt, zijnde het pistool dat hij tegen eender welke regeringsleider van de EU kan zetten als die iets doet wat hem niet aanstaat. Maak de EU af of breek hem af maar stop met doormodderen. Tot die tijd is Erdogan de persoon die het migratiebeleid van de EU bepaalt en iemand die zo belangrijk is spreek je niet tegen. Juist deze discrepantie besprak ik twee jaar geleden bij NPO1 en weet u wat er in de tussentijd is gedaan om de afzichtelijke leemte in het Schengenverdrag, de enige oorzaak van alle probemen in deze, te vullen? Precies, niets. Liever doormodderen dan aanpakken. Daarom heet mijn boek ook Het Euro Evangelie, wie vanuit rationaliteit redeneert snapt niet waarom men het bewust zo laat ontsporen. Met mijn volgers op BackMe houd ik hier borrellezingen over, de eerste is op 3 november op een geheime QR-vrije plek. Erdogan is ook uitgenodigd, maar die moet eerst bedenken hoe hij de val van Turkse munt morgen gaat stutten. Ik weet het al, er komt namelijk een nieuwe zak geld uit Europa. Je zou Erdogan bijna een mooie lul gaan vinden, zoals hij die doormodderende Eurocraten zonder lef te kakken zet. Bijna, want ook Rutte zal straks de raarste financiële capriolen moeten uithalen om de Turkse uitsmijter tot bedaren te brengen. Dat is grappig tot je je realiseert dat Rutte jouw portemonnee in zijn handen heeft. Gegeven de achtergrond van de laatste ronde in het conflict hadden mensen misschien verwacht dat ik feller op Erdogan zou zijn. Dit ene conflict is in deze echter irrelevant. Waarom heeft Erdogan de middelen in handen om een economisch blok dat 25 keer zo groot is als Turkije, af te persen? Daar ligt de dieper liggende oorzaak. Denk daar eens een paar minuten over na voordat Netflix waar aangaat. Europa is zwak en daarmee chantabel voor Erdogan, omdat het zichzelf via 'Schengen' in de penarie bracht. Dat is waar dit over gaat. Nu Merkel vertrekt, buitelen media over elkaar heen om haar lofzang toe te brengen, van het ene hoofdredactionele commentaar druipt nog meer kwijl dan van het andere. Maar onder haar de facto leiderschap van de EU zijn er duizenden miljarden gegaan naar het redden van half tot volledig criminele banken, er is nog steeds geen Europees migratiebeleid dat werkt. Kennelijk is het niet zo belangrijk. Het Schengenverdrag is bijna veertig jaar oud en al die tijd hebben de doormodderaars deze situatie laten voortbestaan. Het ligt daarom niet in de lijn der redelijke, rationale verwachtingen dat ze het ineens anders gaan doen. Vier decennia van afbraakbeleid zullen eerder worden doorgetrokken naar een eeuw met meer van hetzelfde, in plaats van dat er wel verantwoordelijkheid genomen gaat worden. Daarom denk ik zelf dat het beter is om te anticperen op een EU die toch faalt en in elkaar stort, dan een die zomaar ineens wel het licht ziet. Waarom zou in jaar 41 onder dezelfde omstandigheden ineens gebeuren wat al 40 jaar faalt? Het is alsof je oma al 40 jaar alcoholist is en op een dag ineens niet meer, gewoon gestopt. Zelfs een baviaan snapt dat dingen zo niet werken.

Zo lang Erdogan zijn speeltje heeft zal hij hem gebruiken. Een keer zwaaien met het gratis gekregen pistool en je hebt weer een paar Europese miljarden op de bank. Je zou wel gek zijn als je onder die omstandigheden aan 'playing nice' doet. En Erdogan is niet gek, daarom gaat dit een dure en beschamende vertoning voor menig eurocraat worden. Maar misschien leren ze het zo een keer en heeft Erdogan de lidstaten van de EU, misschien wel de EU zelf, een dienst bewezen.