EEN KWART MILJOEN EURO VOOR EEN ZEECONTAINER (IK BEN EVEN WEG)

Soms heeft een huis alles. Niet wat je van de woning in oorspronkelijke zin had gedacht, maar als illustratie van alles wat er mis is in de markt om dat huis heen. Zie het als een steengeworden kroniek van een tijdperk. Of, beter nog, van metaal waarmee zeecontainers worden gemaakt. Want daar hebben we het over.

Op Funda vinden we deze parel (fotocredits zijn ook voor Funda). Het is een oude zeecontainer, omgebouwd als woning. Dat is natuurlijk mooi. Gebruik iets wat je al hebt om woningnood op te lossen, dat is sociaal en milieuvriendelijk. Zo’n container heb je al voor een paar duizend euro. Klus er een keukentje en een badkamertje in en je hebt voor zo goed als nop een starterswoning of een woning om na een scheiding vanuit opnieuw te kunnen beginnen.

Wat kost zoiets? Een half miljoen gulden, oftwel bijna een kwart miljoen euro. In de jaren ‘90 kocht je daar een heel huis voor, nu een container. Was het vroeger dan beter? Ja. Dit bewijst dat de koopkracht van beetje geld, hoe je ook rekent, compleet is verdampt.

Met een middenklasse baan krijg je nooit een huis, tenzij je rijker ouders hebt, de loterij wint of crimineel wordt. Daarmee is het meritocratische gehalte uit je samenleving weg en verhuftert en radicaliseert deze in rap tempo. Waarom zou je je gedragen en een systeem verdedigen dat zich tegen jou keert? Netjes je school afmaken en een nette baan zoeken brengt niet meer de voordelen die het ooit bracht. Wie durft er te ontkennen dat economische prikkels invloed hebben op het gedrag van mensen?

Een dergelijk ‘huis’ kost misschien 10 duizend om te maken en je moet niet verrast zijn als als het voor het dertigvoudige wordt verkocht, want dit is de vraagprijs. Dan heb je straks een hypotheek die voor 97 procent bestaat uit lucht. Zo krijg je een uiterst instabiel bankwezen dat constant moet worden gered door dezelfde mensen die kromliggen voor een postzegel. Als de huizenmarkt instort, daalt het onderpand op deze hypotheken dus wie belang heeft bij de status quo (zoals de banken) vertraagt het oplossen van de wooncrisis.

Werkenden wennen eraan dat bij een volwassen baan geen normaal huis meer hoort. Agenten bij de politie wonen in studentenkamers, wat ze steeds meer vatbaar maakt voor omkoping. In de steden zijn gierende tekorten aan leraren en verplegers, om dezelfde reden. De overheid heeft ook een gat in de hand en vindt dit speculeren mooi, want ze kunnen de grond onder de container voor tonnen verkopen. Ze handelen daarmee rechtstreeks tegen het belang van de eigen jeugd in. Zonder ongecontroleerde massale immigratie stort het piramidespel in. Het klassieke gezinsleven staat op de tocht dus straks zijn er geen mensen meer om een hypotheek van een half miljoen gulden op een stuk metaal te nemen - daarom is er behoefte aan een niet aflatende stroom nieuwe schuldslaven, voor wie de norm is dat de volgende generatie in het piramidespel het steeds slechter moet hebben.

Nederland schakelt op in een doodlopende straat. Ons financieel systeem was al failliet en de pandemie maakte het erger, op meerdere manieren. Er is idioot veel geld bijgedrukt, hetgeen inflatie veroorzaakt die sinds de Oorlog niet is waargenomen. In de pandemie zijn vrijheden afgepakt en burgers pikken dit, vreemd genoeg. Die ‘digitalisering’ wordt nu doorgezet om dat failliete bankwezen te redden. Rutte en de zijnen willen de wooncrisis dan ook helemaal niet oplossen, integendeel.

Om dit uit te kunnen leggen heb ik me teruggetrokken in Benidorm, in een alcoholvrij resort. Daar zijn twee dingen niet die mijn in combinatie enorm zouden kunnen afleiden (of dat zeker zouden doen). Ik neem zo de tijd om dit allemaal in een begrijpelijk document te stoppen. Met koningsdag organiseer ik een borrel met de volgers op BackMe bij Blast Galaxy in Amsterdam Noord, daarna ben ik weer twee weken weg. Mij volgen doet u hier. Voor midden mei moet het boek in de winkel liggen. Tot die tijd ben ik afwezig maar kunt u altijd nog een bezichtiging plannen in Almere.