IEMAND (WIE?!) VERDIENDE VORIG JAAR 13 MILJOEN EURO BIJ DEUTSCHE BANK
Afgunst is natuurlijk een teken van kleingeestigheid. Maar opvallend is het wel. Bankiers hebben hun salaris zien krimpen en lucratieve bonusregelingen zijn verdwenen. Op deze manier is er niet veel meer aan, eigenlijk. Er zijn ook maar minstens vijf maar waarschijnlijk elf kopstukken die meer verdienen dan de vijf miljoen van CEO Christian Sewing, het beloningsgebouw is wat afgeplat zullen we maar zeggen. Deze onbekende grootverdiener verdient echter twee keer zoveel als zijn eerste achtervolger. De raad van bestuur zag de totale beloning in een jaar dalen van 56 naar 36, ter vergelijking. Uit pure interesse de vraag: wie is het en hoe krijg je dit voor elkaar, onder de huidige omstandigheden?
De cijfers van Deutsche Bank blijven overigens problematisch. Het goede nieuws is dat de netto rentemarge (de beste maatstaf voor de omzet) voor het tweede jaar op rij toeneemt, net als de deposito’s van aangesloten spaarders en de bijbehorende leningen. Dat betekent dat de kernbank (alle onderdelen die niet onder de Capital Release Unit (CRU) vallen en niet afgestoten worden) een lichte groei laat zien. Uiteindelijk is dat wat een bank moet doen: spaargeld aantrekken en uitlenen aan ondernemers. Het vervelende is wel dat het verlies van ruim 5 miljard groter is dan het verlies in de CRU. Dat betekent dat ook de onderdelen die Deutsche Bank niet wil afstoten, samen nog niet winstgevend zijn.
Dat verschijnsel heeft wel deels een fiscale oorzaak. Het verlies na belasting is twee keer zo hoog als het verlies voor belasting (van 2,6 miljard). Deutsche Bank heeft afgeschreven op goodwill en mag dat niet meenemen als operationeel verlies, zo gaan die dingen. Ook is de actieve belastinglatentie aangepast. Omdat Deutsche Bank recentelijk verlies heeft gemaakt is er een pot met compensabele verliezen opgebouwd, waarmee winsten in de toekomst verrekend kunnen worden. Kennelijk is die te optimistisch ingeschat. Of een dergelijk combinatie (een verlies maken en toch met vennootschapsbelasting te maken krijgen) zich in de toekomst gaat herhalen is lastig in te schatten. Wel is duidelijk dat de bank inzet op krimp. Door het verlies is het eigen vermogen verder geslonken, maar het overtollige kasgeld is ook weer gebruikt om de schulden op lange termijn in te lossen.
De CRU slaagt erin om het eigen balanstotaal met 100 miljard te laten dalen, dat afstoten lukt kennelijk wel degelijk. Zo is er een bancair onderdeel in Polen verkocht. De CRU heeft nu een balanstotaal van 259 miljard euro, met onderdelen die samen een rentemarge van 208 miljoen genereren: een tiende van een procent per jaar. De CRU maakt alleen bijna drie miljard aan administratieve kosten per jaar en blijft een verlieslatend onderdeel. Het lijkt erop dat de krenten uit de pap van de CRU zijn verkocht en het moederbedrijf overblijft met een berg ‘legacy assets’ die vijf keer zo groot is als het eigen vermogen. De omzet van de CRU is door de verkoop van de winstgevende delen met negentig procent gedaald, terwijl het balanstotaal van dit onderdeel van 370 naar 259 miljard daalde. Het gevaar bestaat dat Deutsche Bank nu achterblijft met de onverkoopbare rommel, die nog jaren op de balans blijven staan. Dan genereren ze in goede jaren een verlies dat net zo groot is als de winst van de gezonde onderdelen. De bank speelt dan tijdens hoogconjunctuur quitte, om in mindere jaren jaren enorme verliezen te lijden. Per saldo hebben we dan te maken met een insolvabele bank.
En 2020 zal meteen al een zeer slecht jaar worden. In de overall risk assessment schrijft de directie: ‘…the economic disruption caused by the rapid spread of the novel coronavirus (COVID 19) is likely to weigh at least temporarily on global GDP growth.’ Een jaarrekening kijkt achteruit en beschrijft de gebeurtenissen van het vorige boekjaar. Maar dit kon wel eens een enorme onderschatting blijken te zijn.