NIEUWE AANVRAGEN WW IN DE VS ZIJN NIET GEDAALD: VORIG ARTIKEL WAS TE OPTIMISTISCH

Ook een mild positief artikel over de Amerikaanse werkloosheidscijfers was al te voorbarig, blijkens de reacties van enkele lezers. Ja, het aantal nieuwe aanvragen daalde wel van 6,5 miljoen naar 5,245 maar dat gebeurde net in de week van Goede Vrijdag. Als we echter corrigeren voor de dag dat het UWV dicht was, vorige week vrijdag, dan komen we wederom uit op een nieuw aantal werkloosheidsuitkeringen van ongeveer 6,5 miljoen. De daling ten opzichte van vorige week bedraagt minder dan een procent, net is als in de week daarvoor. Kennelijk is dat het maximale aantal aanvragen dat de instellingen kunnen verwerken en er staan nog steeds rijen. Het aantal mensen dat het inkomen verloor kan dus wel eens tientallen miljoenen bedragen, maar door de verstopping bij loketten zien we het nog niet. Op een beroepsbevolking van 164 miljoen betekent 6,5 miljoen werklozen erbij een toename van het percentage met ruim 3,6 procent per week of 0,73 procent per dag. Als we deze aanvragen sinds de lockdown optellen bij de bestaande werkloosheid, dan staat het Amerikaanse cijfer nu op 17 procent en het einde is dus zeker nog niet in zicht. Als de aanvragen nog twee weken op hetzelfde niveau blijven en er is werkloosheid ten gevolge van die werkloosheid (een failliet bedrijf trekt leveranciers mee) dan is een percentage van 25 reëel. Dat hebben we sinds de crisis na de crash van 1929 niet gezien in de geschiedenis, vandaar mijn eerdere vergelijking met de Weimar-republiek. In Nederland zal het niet veel beter zijn, want hier zijn soortgelijke maatregelen genomen en de economieën van de VS en Nederland kennen veel gelijkenissen. Als Nederland later met cijfers komt dan zullen die door de vele flexbanen optisch wellicht meevallen. Maar een ZZP’er die feitelijk in loondienst is en het inkomen verliest staat nog steeds als ‘zelfstandig ondernemer’ in de statistieken, terwijl hij nu wel met diepe economische en sociale ellende kampt.

In Frankrijk liet journalist Luc Bronner van Le Monde al zien dat de rijen bij de voedselbanken in de voorsteden van Parijs ook al groeien. Als hele volksstammen ‘one paycheck away from poverty’ zijn, dan is dat een logisch gevolg. Het wordt tijd dat we inzien dat deze crisis een diepe maatschappelijke ontwrichting tot gevolg kan hebben, als we mensen geen bestaanszekerheid kunnen bieden. Of, zoals de collega van Bronner bij Le Monde Grégoire Allix het omschreef: 'Derrière le confinement, la faim. Derrière la faim, la honte. Derrière la honte, la colère.' Lieve lezers, let op elkaar.