ZO ZIET DE ALTERNATIEVE DAMLOOP VAN 19 SEPTEMBER ERUIT!

Het is bijna zover: de alternatieve Damloop. Maar hoe ziet het eruit? We starten op zondag 19 september om 9:30 vanaf de ingang van het natuurpark Kennemerduinen genaamd ‘Koevlak’. Hier is een bezoekerscentrum met horeca, wc’s, en een speeltuin voor wie zich verveelt. Als je wat ruim op tijd bent sta je dus niet in the middle of nowhere. Er is een grote parkeerplaats en de halte van bus 81 stopt er letterlijk voor de deur. Bus 81 rijdt heen en weer tussen Haarlem Centraal en het strand. Wie niet met de auto komt (en niet in Haarlem woont) kan dus het best met de trein naar Haarlem Centraal komen, en dan met bus 81 naar het bezoekerscentrum bij Koevlak. Ook automobilisten doen er verstandig aan een OV-chipkaart mee te nemen, dat blijkt zo.

Als alles klopt, starten we om 9:30 op het fietspad dat naar het natuurgebied loopt. Na een kilometer is er een hek en daarachter loopt het wild vrij rond. Er zijn herten, paarden en Schotse hooglanders. Minder vaak zie je de vos en soms zelfs de adelaar. We hebben vrijwilligers die op kruispunten de weg wijzen en aanmoedigen.

De Kennemerduinen vormen het natuurgebied achter de eerste zeewering. Het zijn eigenlijk meerdere duinranden, met daartussen steeds net iets andere planten en dieren – dat maakt de run aantrekkelijk. We starten aan de oostkant, om bij het strand te eindigen. Deze oostkant ziet eruit als een bos.

Na de eerste heuvel komen we uit op een vlakte, waar de ingang ook zijn naam aan dankt. De runderen lopen hier niet meer, die hebben besloten ergens anders te gaan wonen.

Inmiddels zijn ze verhuisd naar het vogelmeer, en kilometer verderop. Ze hebben nu geen pasgeboren kalveren, dus in theorie zouden ze iedereen ongeschonden doorgang moeten verlenen.

We vervolgen de weg langs het vogelmeer en komen zo bij de volgende duinrand, met, naar Nederlandse begrippen, een ver uitzicht.

Na vier kilometer zijn we een duinrand verder en verandert de vegetatie ook. Deze specifieke duinrand nemen we twee keer, omdat het pad in een halve cirkel is aangelegd. Je gaat letterlijk heen en terug.

Op dit punt beweeg je naar het strand toe en er weer vanaf, dat komt niet omdat je verdwaalt bent maar omdat het pad zo loopt. Deze omweg is later natuurlijk goed zichtbaar in Strava.

Een duinrand verder komen we een kudde paarde tegen. Deze verplaatst zich regelmatig en het is niet te garanderen dat we ze op 19 september ook zien, maar de kans is wel groot.

Bij de volgende top heb je het beste uitzicht van de hele run. Hier staat de een-na-laatste vrijwilliger om je de goede kant op te wijzen.

De weg kronkelt zich na de voorlaatste heuvel richting het strand.

De runderen zijn hier ook regelmatig te vinden, als ze zich niet over een wildpad naar het vogelmeer hebben begeven. Ook dat laat zich niet voorspellen.

In dit gebied zijn overigens nog veel in de Oorlog gebouwde bunkers te vinden, als onderdeel van de ‘Atlantikwall’.

Je zit nu op negen kilometer, over de helft! Bij de echte Damloop zou je nu de Molenwijk verlaten, dan is dit toch mooier.. Als je Strava aan hebt staan moet je dat ook nu horen. Dit is de laatste en dikste duinrand, de daadwerkelijke zeewering. Deze kilometer zal met afstand de slechtste in Strava worden, want niemand kan de helling snel nemen.

Voorbij de top is er een pad naar het strand, dat door de wind er wel eens rommelig uit kan zien. Er is echter duidelijk een weg naar beneden, naar rechts, en dan een scherpe bocht naar links. Vanaf daar loop je over het strand naar rechts, tot aan paal vier (die is genummerd, verwarring is onmogelijk), waar de laatste vrijwilliger staat. Dit is letterlijk een omweggetje, om ervoor te zorgen dat we op precies 16 kilometer uitkomen. Als er slimkezen zijn die een stuk willen afsnijden, dan wordt dat dus gezien.

Nu volgen er 7 kilometers over het strand zuidwaarts. De beste manier om deze te nemen, is door in het zand te lopen dat zich zo dicht bij de branding bevindt dat het nat is. Hier is een kleine waarschuwing op zijn plaats, voor de mensen die niet van natte voeten houden.

Het strand loopt, licht gebogen, naar Zandvoort, dat in de verte duidelijk zichtbaar is. Op dit punt en op dit tijdstip van de dag ontstaan er echter ‘poelen’ op het strand. Als je van noord naar zuid loopt, is er dan ook een splitsing zichtbaar. Rechts van het strand zie je dan een langgerekte strook water, met een droog stuk erin dat in een bijna rechte (kortere) lijn naar Zandvoort loopt. Links is dan het hoofdstrand. Als je voor deze dunne rand kiest, weet dan dat deze doodloopt. Het komt niet meer uit bij het strand, zonder dat je een tiental meters door het water moet lopen (of een kilometer teruglopen). Afhankelijk van de wind is het hier soms een halve meter diep. Heel erg is dat niet, je hebt nu wel natte voeten. Dat vermijd je door iets verder bij de branding vandaan te blijven in het begin.

Na zeven kilometer over het strand ben je bij de finish. Deze bevindt zich op het strand ter hoogte van Bernie’s Beach Club. Hier is water en kun je ook zelf wat bestellen in de aanwezige horeca. De finish is duidelijk te herkennen: er staan vrijwilligers met vlaggen en er is een poort met politielint waar de snelste doorheen moet (dat heb ik nog over van een van de meest recente plofkraken in Amsterdam, heel normaal inmiddels). Hier wachten we op elkaar en dan scheiden onze wegen. Voor de mensen die met het OV vanuit Haarlem Centraal zijn gekomen, kun je hier op bus 81 stappen die je direct naar de trein brengt. Wie met de auto is gekomen, pakt dezelfde bus maar stapt na een paar haltes al uit bij de ingang Koevlak. Eigenlijk is de run een cirkel, waarbij we vanaf de ingang naar het noordwesten gaan, om dan via het strand 7 kilometer naar het zuiden te rennen. De bus brengt je dan weer een paar kilometer naar het oosten, zodat je weer bij de auto bent. Met een OV-chipkaart kost dit ritje een dikke euro, mondkapjes zijn nog steeds verplicht. Vanaf het strand naar de parkeerplaats wandelen kan ook, het is vier kilometer. Wie echt een bikkel is, neemt shampoo mee en spoelt zich in zee af en daarna met water uit een fles en duikt zo goed als date-fris het OV of de auto weer in.

Het water voor onderweg moet je zelf meenemen. Het is het handigst als je een klein rugzakje hebt en een flesje van een kwart liter is voldoende. Als de marathon van Amsterdam verboden gaat worden, maken we die ook na. Dat zal logistiek wat uitdagender zijn, maar daar komen we op. Het lopen doe je op eigen verantwoordelijkheid. Net als bij de echte Dam tot Dam kan ik natuurlijk geen enkele aansprakelijkheid aanvaarden voor verwondingen, maar die zijn er natuurlijk ook niet. Een brandnetel hier over kleine verstuiking daar nagelaten zijn er geen risico’s te bedenken. Als je een paard of een rund gaat aaien willen ze nog wel eens in je vinger bijten, maar daar ben je dan ook zelf bij. PWN, de organisatie die het gebied beheert, adviseert iedereen nadrukkelijk om twintig meter afstand van de dieren te houden. Als iemand daar vanaf wijkt dan is dat natuurlijk de eigen keuze.

Ik heb er bijzonder veel zin in om jullie volgende week te zien. Natuurlijk moeten we allemaal wat van ons pad afwijken vanwege de pandemie, maar het begint allemaal en beetje belachelijk te worden. Na de BLM-demonstratie op de Dam in Amsterdam is er letterlijk niemand ziek geworden, wat aangeeft wat het risico van de echte Damloop zou zijn geweest. De Formule 1 mag wel doorgaan, niemand die begrijpt waarom het een veilig is en het ander niet. Dit is een ludiek protest, een gezonde ook, en ik wacht nog op de eerste wetenschapper die kan vertellen waarom het verbieden van dit soort evenementen goed voor de volksgezondheid is. Het bewijs de andere kant op is ruimschoots aanwezig, maar dat terzijde.

Voor vragen, app mij: dat is het makkelijkst. Tot zondag 19 september in de Haarlemse Kennemerduinen!